Rozdział XXXIII.

Z perspektywy Mari.
Obudził mnie delikatny dotyk jego ręki i czułe pocałunki w obrębie szyi. Chwyciłam jego rękę, która w tym momencie pieściła moją talię i brzuch. Obróciłam się i musnęłam delikatnie jego miękkie usta.
- Dzień dobry słoneczko. – powiedział swoim zachrypniętym głosem, całując moje czoło i splatając nasze dłonie w mocniejszym uścisku.
- Dzień dobry. – uśmiechnęłam się mimowolnie w jego kierunku i wtuliłam się bardziej w jego ramiona.
- Wiem, że chciałabyś jeszcze pospać, ale musimy wstawać. – oznajmił, bawiąc się moimi włosami.
- Harry.. Pozwól, że zniknę w łazience. – zaśmiałam się i wstałam z łóżka.
Zrobiłam to chyba zbyt gwałtowanie, bo zakręciło mi się w głowie. Zamiast szykować się by ładnie wypaść na śniadaniu u mamy Harry’ego, ja wiszę nad muszlą klozetową i wymiotuję.
Chyba wczoraj za mocno rąbnęłam głową w siedzenie i doznałam lekkiego wstrząsu mózgu.
- Co jest? – usłyszałam Harry’ego, który nie wiadomo skąd znalazł się przy moim boku.
- Za szybko wstałam i dodając wczorajszy atak na siedzenie to równa się wymioty w twoim jakże to ładnym sedesie.
- Ładny powiadasz? Wyobraź sobie, że na tym kibelku to ja siadałem jak miałem te 10 lat.. Ten tyłek – wskazał palcem swoje pośladki. – Był bardzo jędrny.
- No wiesz, on nadal jest. – powiedziałam, wspinając się na palce i muskając jego usta.
Po chwili trzymał mnie w swoich ramionach, ot tak, po prostu. Czułam zapach jego skóry, jego szamponu do włosów. Czasami trzeba się po prostu przytulić i nic więcej. Taka bliskość to dostateczny dowód na to jak się kogoś mocno kocha. Ale on to chyba przesadza…
- Harry.. – zaczęłam cicho szepcąc mu do ucha.
- Tak? – zapytał, chuchając mi w głowę.
- Dusisz mnie i jednocześnie gnieciesz moje cycki.. – dodałam uśmiechając się.
Harry odsunął mnie lekko od siebie i spojrzał na mój biust.
- Jak chcesz to mogę wymasować. – uśmiechnął się łobuzersko.
Puściłam jego komentarz mimo uszy. Obróciłam się ku umywalce i ochlapałam swoja twarz zimną wodą. W miedzy czasie Harry zdążył opuścić już łazienkę. Włosy, które były spięte w koczka, rozpuściłam. Pofalowane kosmyki opadły na moje ramiona. Sięgnęłam po kosmetyczkę i nałożyłam na policzki róż, oczy musnęłam tuszem, a usta ozdobił bezbarwny błyszczyk.
I teraz zaczął się dylemat. Co mam założyć? Nie wiem czy się ubrać elegancko czy na luzie. Tak naprawdę to nigdy  nie byłam w takiej sytuacji. Podłamana chwyciłam za kremowe spodenki z wyższym stanem, czarną koszulę schowałam w spodniach. Na nogi nałożyłam czarne zakolanówki, a jasne baletki przyodziałam na stopy. Obejrzałam się w dużym lustrze i chwyciłam za klamkę, odetchnęłam spokojnie, jednak moje serce waliło jak oszalałe.
- Gotowa? – powiedział Harry, który stał jeszcze w samych bokserkach.
- Zielone bokserki, to te na szczęście? – uśmiechnęłam się i klepnęłam go delikatnie w tyłek.
- Nie mogę znaleźć ciuchów. – otworzył szafę. – Pomożesz? – dodał, spoglądając na mnie oczami zbitego psa.
- Nowość… Harry Styles nie wie w co się ubrać. Muszę to gdzieś zapisać. – ryknęłam śmiechem, podchodząc do wielkiej szafy. Wyciągnęłam z niej po kolei szary T-shirt, kremowe spodnie, białe skarpetki, koszule w kratę.
- Ubieraj się. – powiedziałam całując go, po czym następnie usiadłam na wielkim łóżku.
- Wiesz, że cię kocham. Jesteś najlepsza! – zaczął zakładać spodnie, następnie T-shirt i koszule.
- Wielka stopo, a skarpetki to ja ci założę?  -  rzuciłam w niego białymi skarpetkami. W mgnieniu oka, pojawiły się na jego stopach.
- Gotowa, żeby poznać moją rodzinę? – powiedział chwytając mnie za ręce i całując w czoło.
- Nie. – odpowiedziałam krótko. Harry chciał najwidoczniej coś powiedzieć, ale nie dałam mu dojść do słowa. - Boję się, że mnie nie polubią. – dodałam, przegryzając swoja dolna wargę.
- Dziewczyno, nie przedstawiam rodzinie byle kogo. Przedstawiam ciebie. – trzymał mnie za prawą rękę, lewą zaś odgarnął moje włosy z policzka i pocałował mnie tak namiętnie, że miałam ochotę rzucić się na niego, zerwać z jego ciała te wszystkie ciuchy… Boże, zaczynam bać się samej siebie. Mój popęd seksualny nigdy nie był aż tak wysoki. Oderwał się od moich ust i spojrzał na mnie.
- To wszystko twoja wina.. – uderzyłam go pięścią w pierś.
- Ale co ja takiego zrobiłem?! – zapytał z oburzeniem.
- No właśnie to! Sprawiasz, że bez przerwy mam na ciebie wielką ochotę… że mam ochotę rzucić się na ciebie jak jakiś drapieżnik na bezbronną zwierzynę. – Harry wybuchnął śmiechem.
- Dziś wieczorem, jak wszyscy pójdą spać. – posłał mi jeden ze swoich uśmiechów, na który mocniej zabiło mi serce. – A teraz chodź, zejdziemy na dół.
- A może jednak nie? Chodź, lepsza będzie ucieczka do Las Vegas. Weźmiemy szybki ślub i zamieszkamy na wzgórzach Hollywoodu. – powiedziałam, ciągnąć go za rękę w stronę łóżka.
- Kuszące to wesele, to mieszkanie, ale pierw chodź poznasz moją mamę. – powiedział, podchodząc do mnie tak szybko, że nie zdążyłam zareagować. Podniósł mnie i przełożył przez ramię.
- Harry! – waliłam w jego plecy. – Postaw mnie w tej chwili na ziemi.
- Nie! Idziemy na dół, moja mama czeka. – zaśmiał się.
- Gówno, a nie seks wieczorem będziesz miał, zobaczysz! – wydarłam się w tym samym momencie, kiedy on otworzył drzwi.
- Oh, cześć mamo. My właśnie schodziliśmy na dół. – powiedział Harry i parsknął śmiechem. I to właśnie w tym momencie chciałabym być trupem. Dość, że aktualnie wisiałam tyłkiem obrócona do mamy swojego chłopaka, to jeszcze wydarłam się do niego w sprawie dzisiejszego seksu!
- Niezły początek, Mari, gratulacje! – szepnęłam sama do siebie.
- Coś mówiłaś kochanie? – zapytał Harry, ściągając mnie z pleców. Nieźle się bawił, bo jego oczy świeciły z rozbawienia.
- Nie, skądże! – powiedziałam przez z zęby. Obróciłam się na pięć i stanęłam oko w oko z przepiękną kobietą. Była tak podobna do Harry’ego, że aż mnie cofnęło.
- Dzień dobry, Mari jestem. – powiedziałam grzecznie, posyłając przy tym swój słodki uśmiech.
- Miło cię poznać, Mari, ja jestem Anne i tak do mnie mów. – powiedziała i mnie przytuliła.
- Mi też miło Anne. – zaśmiałam się i oderwałam się od rodzicielki Styles’a.
- Mamo, co jest na śniadanko? – zapytał Harry, łapiąc mnie dyskretnie za tyłek, na co podskoczyłam.
- Jajecznica na bekonie. – powiedziała, uśmiechając się.
- A Gemma jest? – zapytał, przytulając mnie od tyłu.
- Nie, pojechała z Robinem do Londynu wczoraj wieczorem, bo coś miała odebrać z uniwersytetu, a potem Robin chciał zajechać do swoich rodziców. Także będziemy sami przez jakiś tydzień.
- Super. – krzyknął Harry.
- Idealnie żebyśmy mogły się poznać, co nie słoneczko? – powiedziała Anne i mrugnęła do mnie okiem.
- Dokładnie, perfekcyjnie. – uśmiechnęłam się.
- To dalej, zejdźcie na dół, ja zaraz do was dojdę, tylko się przebiorę. – powiedziała i znikła za drzwiami. Odsunęłam się od swojego chłopaka i zaczęłam go bić dłońmi po klatce piersiowej.
- A to za co? Auć! – krzyknął.
- Oj dobrze wiesz za co! Jak mogłeś! Chamie ty jeden! – powiedziałam i uniosłam dwie dłonie w celu uderzenia go, ale on złapał je i zatrzymał, a sam mnie przyciągnął do siebie i pocałował. Nie mogłam się oprzeć, przecież on jest tak cudowny, za bardzo go kocham bym mogła się od niego odsunąć.
- Tak całujesz chamów? – zapytał, odsuwając się.
- Tak całuję chamów, których nienawidzę. – powiedziałam.
- Też cię kocham. – powiedział i musnął mnie w usta. – A teraz chodź na dół. - Harry ciągnął mnie na dół po schodach. Już na pół piętrze uderzył mnie zapach jajecznicy dobiegający z kuchni. W moim brzuchu wszystko zaczęło się przewracać. No tak, nic dziwnego skoro prawie w ogóle nic nie jadłam. Harry nałożył jajecznicy na talerze i usiadł obok mnie. Jego prawa ręka spoczywała na moim udzie, a przez moje ciało przeszły dreszcze podniecenia.
- No jedzcie dzieci. Smacznego. – oznajmiła rodzicielka Styles’a, która właśnie zasiadała do stołu. Wszyscy równocześnie chwyciliśmy za widelce i zajadaliśmy się pysznym śniadaniem.  Po skończonym śniadaniu Anne, wstała od stołu, Harry pozbierał talerze i udał się do pokoju. Ja zostałam.
- Więc Mari, skąd jesteś? – odezwała się Anne, która parzyła herbatę.
- Z Wolverhampton. – odpowiedziałam bez chwili wahania. Anne podeszła z dwoma filiżankami herbaty, podała mi jedną z nich. Obie upiłyśmy łyk ciepłej herbaty.
- Harry jest wspaniałym dzieckiem. Jeśli chodzi o dziewczyny, jest strasznie troskliwy i romantyczny. – zaczęła Anne.
- Tak, bardzo romantyczny. – uśmiechnęłam się na wspomnienie, naszego pobytu na wyspie.
- A jak był mały, myślał, że pudełko tamponów to ciastka i włożył je do buzi. – obie wybuchliśmy śmiechem. W takim stanie zastał nas mój chłopak.
- Z czego się śmiejecie? – zapytał zdezorientowany.
- Z tamponów… - powiedziałyśmy obie równocześnie, dławiąc w sobie śmiech.
- Hahaha no bardzo śmiesznie, widzę, że się dobrze obydwie bawicie. – w tym momencie wstałam z krzesła i podeszłam do niego, przytuliłam się do jego klatki piersiowej uniosłam głowę i spojrzałam mu w oczy.
- Oj kochanie, każdy z nas kiedy był małym dzieckiem robił głupstwa. – on tylko uśmiechnął się przesłodko, jak zawsze i pocałował mnie czule na oczach swojej mamy.
- Oh dzieci, oby wiodło się wam jak najlepiej. -  Anne złapała syna za rękę.
- Harry, opiekuj się nią jak najlepiej potrafisz. Nie wyobrażam sobie bardziej idealnej dziewczyny dla ciebie. – Anne w tym momencie spojrzała na mnie, a ja czułam jak na mojej twarzy pojawia się rumieniec.
- Mari, jesteś wspaniała, traktuję cię jak własną córkę. I tworzycie z Harry’m idealną parę. – uściskała nas i wyszła z kuchni.
- Idziemy na spacer, moja idealna dziewczyno? – zapytał Harry, przytulając mnie.
- Tak, spacer dobrze mi zrobi. – powiedziałam i wyrwałam się z jego objęć. Założyłam buty i płaszcz. Byłam gotowa do wyjścia.
- Anne, my idziemy na spacer. Niedługo wrócimy. – krzyknęłam z holu.
- Uważajcie na siebie. – Hary chwycił za klamkę i otworzył drzwi. Obydwoje wyszliśmy z domu.  Świeże powietrze otuliło moją twarz, a niespodziewany podmuch wiatru rozwiał moje włosy.
- Będzie padać. – Harry spojrzał w zachmurzone niebo, przez które słońce próbowało przebić swoje ciepłe promyki.
- Chodź, a nie gadasz mi o deszczu. – pociągnęłam go za rękę i szliśmy spokojnym krokiem w stronę parku. On przytulony do mnie, a ja do niego. Szliśmy w ciszy, co chwilę na siebie spoglądając. W jego oczach dostrzegłam szczęście…
- Harry.. – zaczęłam, patrząc na niego.
- Tak? – spojrzał na mnie.
- Kocham Cię. – powiedziałam uśmiechając się. Harry nie tylko odwzajemnił uśmiech, ale też pocałował mnie czule.
- Ja Ciebie też słoneczko. – odpowiedział.
- Harry! O mój boże! To Harry Styles! – Harry i ja spojrzeliśmy na siebie wymownie, nie wiedząc o co chodzi. Odwróciliśmy się gwałtownie w stronę dobiegających nas krzyków. Ujrzeliśmy dwie małe dziewczynki, miały może mniej więcej 6-7 lat.
- Możemy prosić o autograf? – zapytała jedna.
- I zdjęcie… - powiedziała niepewnie druga.
- Pewnie, nie ma problemu. – przykucnął do dziewczynek. – A macie coś do pisania? – dodał po chwili.
- Pewnie..- obydwie dziewczynki podały mu notesiki i długopisy.
- Jak macie na imię? – zapytałam kucając przy Harry’m.
- Ja jestem Krista, a to jest Marry. – uśmiechnęłam się w stronę dziewczynek.
– Marry…- powiedziałam na głos. Szturchając przy tym swojego ukochanego.
- A to jest Mari. – powiedział zielonooki.
- Wiemy kim ona jest. – odezwała się Marry.
- Naprawdę?! – zapytałam zaskoczona taką odpowiedzią.
- Tak, jesteś dziewczyną Harry’ego. – powiedziała Krista.
- W dodatku ładną dziewczyną Harry’ego. – rzekła Marry. Zaskoczoną miną spojrzałam na swojego  chłopaka. Harry się tylko uśmiechnął i się z nimi zgodził. Po pięciu minutach dziewczyny pożegnały się z nami i uciekły do swoich domów.
- No to co teraz robimy? – zapytałam.
- Chodźmy do kawiarenki, usiądziemy i porozmawiamy o naszym szybkim ślubie w Las Vegas. – chwycił mnie za rękę i weszliśmy do pierwszej lepszej napotkanej przez nas kawiarni. Zajęliśmy stolik przy oknie.
- Masz ochotę na szarlotkę? – zapytał się mnie Harry.
- Nie, dzięki, w brzuchu mam jeszcze jajecznicę Twojej mamy. – zaśmiałam się.
- Dobra była, co nie? – powiedział, przeglądając kartkę z kawą.
- Nawet bardzo. Dobra, to jaką kawę bierzesz? – zapytałam się i czekałam, aż odpowie.
- Małą filiżankę Latte. – powiedział.
- Bez ciasta? – zaśmiałam się.
- No niech będzie szarlotka. – powiedział, mrugając do mnie.
- Ja wezmę dużą Latte. – powiedziałam i podniosłam się z miejsca by podejść do kasy, w celu zamówienia napojów i ciasta.
- Dzień dobry. – powiedziała do mnie blondynka zza lady.
- Dzień dobry, proszę filiżankę Latte, dużą Latte i do tego szarlotkę. – zaczęłam recytować z pamięci.
- Loda do tego? – powiedziała.
- Nie, podziękujemy, chyba… Zapytam się. – powiedziałam i się obróciłam do chłopaka. – Harry, masz ochotę na loda?
- Kochanie, nie teraz… - odkrzyknął, a ja się zrobiłam czerwona na twarzy.
- Podziękujemy za loda. – powiedziałam, a dziewczyna się zaśmiała . – Ile płacę?
- 10 funtów. – odpowiedziała.
Podałam jej nominał i podeszłam do Harry’ego, który akurat rozmawiał przez telefon.
- Zaraz nam podadzą. – rzekłam i usiadłam. Przybliżyłam się do niego i spojrzałam mu w oczy. – Z tym lodem to przesadziłeś!
- Ale to ty zapytałaś! Każdy normalny.. – chciał coś powiedzieć, ale mu przerwałam.
- Nie, dla normalnego człowieka lód to ten na patyku! Tylko dla ciebie lód to nie wiadomo co. – powiedziałam z wyrzutem.
- Przecież nic się nie stało. – powiedział i złapał mnie za dłonie, które leżały na stole. Podniósł je i pocałował. Już chciałam mu coś odpowiedzieć, ale usłyszałam dźwięk telefonu. Ale Harry chyba nie miał zamiaru go odebrać, więc chwyciłam leżący przedmiot na stole i odebrałam.
- Styles, gdzie ty do cholery jesteś?! – usłyszałam głos Niall’a.
- Hej, Nialler’ku. – powiedziałam grzecznie.
- O cholera, cześć Mari. Jak tam? – zapytał blondyn.
- A spoko, siedzimy w kawiarni i.. – nie dał mi dokończyć.
- Tak naprawdę to nie mogę zbytnio gadać, a dzwonię po to by powiedzieć Harry’emu, że jutro o 8 mamy występ u Alan’a i musi być. – powiedział Niall.
- Ale przecież.. – chciałam coś powiedzieć.
- Sorry, bejbe, ale to nie ja wybieram terminy. Przekaż mu i powiedz, że czekamy. Buziaki, kocham cię. – powiedział.
- No, też Cię kocham. – powiedziałam i się rozłączyłam.
- Co chciał? – zapytał Harry, który zajadał się szarlotką.
- Musimy wracać dzisiaj do Londynu.
- Jak to? – zaskoczony aż odłożył widelczyk.
- Macie jutro jakiś wywiad, obowiązkowo, więc wracamy. – powiedziałam zawiedziona, że  tak szybko musimy opuścić dom Hazzy i jego mamę.
- Nie musimy.. – powiedział i się uśmiechnął.
- No jak to? Przecież Niall mówił… - przerwał mi.
- Ja pojadę i wrócę do Ciebie jak najszybciej. Posiedzisz z moją mamą i w ogóle. – powiedział.
- Ale.. – chciałam coś powiedzieć, ale po raz kolejny mi przerwano.
- Mari, kochanie, proszę Cię.. – powiedział, patrząc na mnie tymi swoimi zielonymi oczami.
- No dobra. – powiedziałam i, żeby uniknąć jego wzroku napiłam się kawy.
I takim oto sposobem zostaję w zupełnie obcym mieście. Idealnie.

_____________________________________________________________
Hello ! 33 w końcu się pojawił <3  Pisałam go razem z Clauds jak leżałam połamana w domu..
Nie wiem co dalej pisać...A NASI HEJTERZY POWRÓCILI <333 WIELBIĘ ICH *.*
Dzisiaj nagrałam kolejną piosenką.. mianowicie na YT pojawiła się piosenka One Thing :)
w szkole ciężko..uczymy się, ale niestety nauczyciele dają nam w kość. Dużo sprawdzianów w tym tygodniu mieliśmy... LOTS OF LOVE xx ~Camille

Nie ale ja wcale nie jestem zboczona 69696969696969696969696969696969696969696969696969 *.*